De stamboom van de Van Zeelanden begint met ene Johannes die zich tussen 1440 en 1460 in Gemert moet hebben gevestigd. Hij is afkomstig uit het zo'n 20 kilometer noordelijker gelegen dorp Zeeland, toen ook wel "Seelant" geheten. Zeeland is waarschijnlijk ontstaan in de Frankische tijd rondom een hoeve. De naam Zeeland zou afgeleid zijn van Sala-land, het vrije vestigingsgebied bij zo'n hoeve. De driehoeksvorm van het Oventje, een buurtschap is daartoe kenmerkend, hetgeen inhoudt dat dit de oudste nederzetting is. De Roskam, ook een buurtschap aan het einde van de Kerkstraat, heeft ook deze kenmerken.
De oorspronkelijke benaming van Zeeland zou zijn "Salland" (Sal/Sel = zout), later "Seelland" en tenslotte Zeeland. Salland (in het latijn Terra Salica = zoute aarde) zou een land geweest zijn met een huis, dat de leenheer voor zich gereserveerd had voor tijdelijk verblijf bij jachtpartijen op gronden welke hij in leen had uitgegeven.
Hiertegenover staat dat een aanzienlijk deel van de gemeente, gelegen in het zandgebied van de Peel, bestond uit vennen en moeras. Bij het uittreden van de Maas of na het winterseizoen wanneer de sneeuw begon te smelten vormde het gebied een aaneengesloten watervlakte. In de zomermaanden, na het verdampen van het water kwam het land weer tevoorschijn en bleef het zout op de aarde achter.
Omstreeks ten tijde van Christus moet Zeeland, wat als zodanig toen nog niet bestond, reeds bewoond zijn geweest door een primitieve landbouwbevolking met gemengde beschaving. Vanaf 1385 is Zeeland langzamerhand uitgegroeid tot een aparte dorpsgemeenschap met een eigen dorpskarakter. Dit laatste duidt aan dat er vrije ontginningsboerderijen bij een herenhoeve waren.
In Gemert kreeg Johannes door deze afkomst als vanzelf de achternaam "Van Zeeland" toegemeten. Het zou de familienaam worden voor de intussen meer dan 16 generaties na hem. Omdat de spelling in de (Neder-)duitse taal toen nog niet vastlag (dat gebeurde pas zo'n 400 jaar later onder Keizer Napoleon) wordt de familienaam tussen 1450 en 1800 in een steeds andere spelling aangetroffen in de archiefstukken. De ene keer is de naam "Van Seelant", de andere keer "Zeelandt", maar ook "Van Zelant" en het tegenwoordige "van Zeeland" zijn volop in de archieven terug te vinden.
Onze stamvader Joannes Van Seelandt waarvan we weten dat hij in elk geval vóór 1444 moet zijn geboren, trouwde te Gemert met een dochter van de hoevenaar van "De Wouw" op de Doonhei. De Wouw was één van de vijf zogenaamde vrije hoeven van de oude adellijke Heren van Gemert. En de pachtboer van zo'n hoeve behoorde ongetwijfeld tot de elite van het gewone volk!
De voornaam van de bruid van Joannes Van Seelandt is nergens "geboekstaafd" gevonden, zodat we daarover in het ongewisse moeten blijven. Maar van de kinderen die Joannes Van Seelandt bij haar verwekte weten we des te meer.....
Vóór 1474 werd uit het huwelijk van Joannes Van Seelandt en zijn bruid een zoon Dirc (Dirk) geboren. In de Gemertse schepenprotocollen staat hij te boek als "Dirk van den Wouwer die men heyt Van Seelandt". Deze Dirc boerde niet slecht in Gemert. Hij trouwde met een zekere Lisabetta (Elisabeth), en bij zijn overlijden bezat hij in de Vrije Heerlijkheid Gemert twee huizen. Eén was gelegen "aant Hoogh Ynde op Boekent" en het andere lag "te Kyeboom". Bij beide panden hoorden bovendien nogal wat landerijen. En ten aanzien van "te Kyeboom" kan worden opgemerkt dat deze hoeve met landerijen zich uitstrekte langs de gehele oostkant van het huidige Binderseind en dat vrijwel zeker de hele bebouwing langs deze straat van de uit de middeleeuwen daterende hoeve "te Kyeboom" is afgesplitst. Als hoofdhuis kan tot in de zestiende eeuw een pand worden aangewezen dat gestaan moet hebben op de plaats van het huidige klooster Nazareth. Het huis "te Kyeboom" is vermoedelijk de woonstee geweest van het gezin van Dirc en Lisabetta. Uit het voorgaande kan worden opgemaakt dat Dirc echt meetelde in het Gemert van de zestiende eeuw en dat moge ook blijken uit het feit dat Dirc van 1492 tot 1514 deel uitmaakte van de zevenkoppige schepenbank van Gemert en dat hij gedurende lange tijd zelfs fungeerde als president-schepen; nu zouden we zeggen loco-burgemeester.
Willem van Seelandt werd geboren vóór 1510 en overleed omstreeks 1566. Van 1537 tot kort voor zijn dood was ook hij lid van de schepenbank en op het laatst evenals zijn vader president-schepen. Van beroep was hij brouwer en herbergier, gevestigd op "de Merckte" te Gemert en getrouwd met ene Elisabeth Yewens. Zijn oudere broer Jan was getrouwd met Mechteld van den Bleek, een zus van Laurentius van den Bleeck, die in Florence onder de gelatiniseerde naam van Laurentius Torrentinus furore maakte als boekdrukker van de hertog van Toscane. Jan en Willem hadden voorts een zus die luisterde naar de naam Heylwich, in de wandeling Heilke. Van haar is een testament bewaard gebleven van 23 januari 1559. Kennelijk was zij ongehuwd, want zij vermaakte nagenoeg haar complete bezit aan haar broers Jan en Willem. Curieus is het gegeven dat uit het testament kan worden opgemaakt dat de familie nog steeds banden had met het dorp "Op Seelant". Daar had Heilke althans de kapitale som van 300 gulden uitstaan. Uit alles blijkt dat Heilke is blijven wonen in het ouderlijk huis "te Kyeboom". Zij vermaakte haar (derde) deel in "te Kyeboom" aan haar broers en bepaalt in haar testament dat de armen van Gemert gedurende twaalf jaar na haar dood, telkens op haar sterfdag, op de hoeve "te Kyeboom" "gespijst" moeten worden.
Peter Van Seelandt is geboren vóór 1546 en overleden vóór 7 februari 1623. Op laatstgenoemde datum wordt zijn hele hebben en houwen in een akte van erfscheiding onder de nakomelingen verdeeld. Zijn vrouw heette officieel Lutgardis, maar iedereen noemde haar Luitje. Dat hij een vooraanstaand lid was van de Gemertse gemeenschap moge blijken dat we zijn naam zowel aantreffen in de lijsten van de Gemertse schepenen alsook in die van de kerkmeesters van Gemert. Tenminste drie van zijn kinderen zouden een tijdlang eveneens als schepen te Gemert fungeren.
Dirk Van Zeelant (Seelandt), geboren vóór 1590 en overleden in het jaar 1636 toen er in Gemert maar liefst 330 mensen stierven aan de pest. Vermoedelijk is ook Dirk een van de slachtoffers geweest van deze gevreesde ziekte. Dirk was getrouwd met Maria, de dochter van schepen Cornelis Lenardts. Ook zij stierf in het pestjaar 1636. In de jaren 1635 en 1636 was Dirk Van Zeelant schepen in Gemert. Het gezin Van Zeelant-Lenardts woonde "aan den Hovel" te Gemert. Ze hadden twee zonen (Jan en Peter) en twee dochters (Luitje en Agnes).<br> Onze stamlijn wordt voortgezet met Jan Dirck Peters van Seelandt, maar het is hier wel aardig op te merken dat van zijn broer Peter Dirck van Seelandt alle Van Zeelanden in Gemert afstammen, die in het Gemert van de twintigste eeuw bekend staan onder de bijnaam "de Klant".
Jan Dirck Peters van Seelandt werd in het Gemertse doopboek ingeschreven op 17 december 1614. Hij trouwde eerst met een zekere Lutgardis en daarna met Joanna Janssen van Asten. Van zijn eerste vrouw had hij drie kinderen (Cornelis - l643, Theodorus - l645 en Henricus - l647) en van zijn tweede vrouw, waarmee hij eind 1649 trouwde, had hij er tenminste vier. Hij was brasseur oftewel brouwer. Ook werd hij evenals zijn voorouders geroepen tot het schepenambt. Zelfs al op erg jonge leeftijd, 30 jaar, zat hij op de schepenstoel. De periode waarin hij Gemert mee bestuurde (1645-1650) is één van de moeilijkste periodes uit de Gemertse geschiedenis. Na de Vrede van Munster in 1648 werd Gemert bezet door de Staatse troepen. Na enige tijd mocht een bestuursfunctie als schepen alleen nog maar bezet worden door personen die de nieuwe gereformeerde religie waren toegedaan. Dat is mogelijk de reden dat we de naam van Jan Dirck Peters van Seelandt na 1650 niet meer aantreffen in het lijstje van Gemertse schepenen. Daarmee in tegenspraak lijkt overigens het gegeven dat Jan Dirck Peters van Seelandt in 1654 borgemeester is van Gemert. Dat was een allerminst begerenswaardig baantje in die roerige tijd. Het dorp Gemert werd in dat jaar flink geplunderd door een legerbende en zelfs deels in brand gestoken. De borgemeester had maar voor de financiën te zorgen... Onze voorouder Jan Dirck Peters van Seelandt kwam op een onnatuurlijke manier aan zijn einde. In het overlijdensregister van Gemert staat op 23 januari 1660 achter zijn naam vermeld: "occissus est" hetgeen betekent: werd vermoord.
Klein Jantje was pas acht jaar oud toen zijn vader werd vermoord. Hij moet geboren zijn rond 1652 en is in een veel minder welvarende omgeving op kunnen groeien dan de van Zeelanden van de voorgaande generaties. Dat blijkt uit de gegevens die we van hem hebben kunnen vinden. Hij is in de archieven van Gemert maar moeilijk te volgen. Mogelijk is hij buiten Gemert opgevoed. We weten eigenlijk alleen maar dat hij met Joanna Lenders Franssen was getrouwd en dat hij van haar een zoon en een dochter heeft "gewonnen". Verder is bekend dat hij bezittingen had in de "Kromstraat" ( een veld: de Rull). Hij overleed te Gemert in 1708. Opvallend is ook... dat met deze Johannes Jansen (van Seelant), de zevende generatie, de van Zeelanden zich voortaan voegen in de boerenstand.
Franciscus (roepnaam Francis) Jansen van Seelandt werd te Gemert gedoopt op 17 augustus 1687. Hij trouwde er op 20 oktober 1716 met Elisabeth Goorts van Veghel. Nog in hetzelfde jaar koopt hij "Huys, hof en aangelagh in de Cromstraet aen Boeckent". Francis en Elisabeth krijgen 6 kinderen, allemaal zonen. Weduwnaar Francis trouwt op latere leeftijd voor de tweede keer. Na zijn overlijden in 1762 is kennelijk nogal wat te doen geweest over zijn erfenis; wat is echter niet helemaal duidelijk. Het lijkt er op dat hij vele jaren achtereen heeft verzuimd om een bepaalde erflast te betalen aan de zogeheten "Tafel van de Heilige Geest" (het armenbestuur). Ook zijn erfgenamen weigeren te betalen waardoor er beslag wordt gelegd op de goederen van de overledene. In het gemeentearchief van Gemert bevinden zich verschillende stukken uit de jaren 1762-1764 betreffende "de rekening en verantwoording van de bij executie verkochte goederen van Franciscus Jansen van Zeelandt".
Zowel de derde als de vijfde zoon uit huwelijk van Francis en Elisabeth kreeg de naam Petrus van Seelandt aangemeten. De eerste werd geboren op 29 mei 1722, de tweede op 16 maart 1729. Vermoedelijk is de eerstgeboren Petrus als kind overleden, waardoor de naam Petrus opnieuw kon worden gebruikt. De tweede Petrus is getrouwd met Marie Royackers in 1755 te Beek en Donk. De datum van het huwelijk is (tot nog toe) niet gevonden. Tussen 1756 en 1772 kregen zij zeven kinderen. De laatste was een tweeling. Peter van Seelandt overleed op 29 oktober 1794. In deze tijd namen de Fransen bezit van Gemert. De Duitse Ordelingen namen toen de benen.
Op 2 maart 1765 werd Henricus van Zeeland als vierde kind geboren. Op 6 mei 1787 "moest" hij trouwen met de reeds vijf maanden zwangere Antonetta Welten uit Bakel Zij boerden op de "Verrehei en op De Wind". Zij kregen er zeven kinderen. Het eerste kind noemden zij Paulina, de tweede werd Adrianus, die men in de wandeling Jôntje noemde. Hiermee vervolgen wij onze stamlijn. Antonetta Welten overleed in 1816 op 52-jarige leeftijd. Henricus kwam pas te overlijden in 1843. Uit de huwelijksakten van zijn kinderen kan men opmaken dat Henricus de schrijfkunst niet machtig was.
De oudste zoon van Henricus en Antonetta was dus Adrianus van Zeeland met als roepnaam Jôntje. Zijn tien jaar later geboren broer die ook de naam Adrianus kreeg toebedeeld, noemde men Arjan. Terwijl de laatste de boerderij op "De Wind" zou voortzetten, ging Jôntje boeren op "'t Slotje" op "de Deel". Echter in 1809, bij de loting voor de (Franse) militaire dienst, moest hij dienen voor Napoleon in het verre Frankrijk. Maar Jôntje had in zoverre geluk dat hij werd ingedeeld bij de Franse marine aan de Mediterrannée. Nadat ze Napoleon in mei 1814 hadden opgeborgen op Elba, kwam Jôntje in juni 1814 weer veilig in Gemert. Op 2 mei 1823 trouwde hij hier met Petronella van Lijssel. Zij was de dochter van één van de rijkste boeren van Gemert. Hij kreeg vijf zonen en één dochter. Op 16 mei 1875 overleed Jôntje op 85-jarige leeftijd te Gemert. Onze stamlijn vervolgen we met Joannes van Zeeland, hun derde zoon.
Joannes van Zeeland werd geboren op 17 augustus 1827 te Gemert. Zijn roepnaam was Jan. Hij huwde met Catharina van der Aa op 23 mei in 1861. Zij kregen vijf kinderen.
Hun oudste kind, MarieAnna, werd geboren op 10 juli 1862. Zij huwde met Peerke van de Mortel uit Bakel.
In 1867 werd Cornelis geboren. Over hem is verder niets bekend. Waarschijnlijk heeft hij maar kort geleefd omdat er op 20 juli in 1869 een meisje werd geboren die de naam Cornelia kreeg. Petronella werd geboren op 14 augustus 1870. Zij trouwde met Johannes van den Elsen.
Het jongste kind, hun enige zoon, was Adrianus. Hij werd geboren op 15 september 1872.
Joannes boerde op Koks en verhuisde in 1873 naar het Mathijseind in Bakel. Op 10 oktober 1893 is Joannes overleden. Zijn vrouw overleed op 23 december 1911.
We maken hier even een zijsprong in de stamboom. De jongste broer van deze Johannes was Hendricus van Zeeland. Deze kreeg 7 kinderen en de laatste kreeg de naam William. Duidelijk dus een Engelse naam. Hij werd dan ook in Amerika geboren, omdat zijn vader en moeder in 1881 samen met twee scheepsladingen vol Oost-Brabanders op verzoek van pater Van den Broek naar Little Chute in Wisconson USA emigreerden. In 2005 kwamen nazaten op bezoek en zoeken naar hun roots.
Adrianus van Zeeland (15 september 1872) roepnaam Janus(ke), kon als enige zoon de boerderij van zijn vader overnemen. Hij was een pittige vooruitstrevende man; in Bakel was hij de eerste die op een fiets reed. Op 1 mei 1902 trouwde hij met Maria Helena van Neerven. In 15 jaar tijd kregen zij twaalf kinderen. Omdat Janus niet kon melken moest zijn vrouw dat doen. Behalve de zorg voor hun twaalf kinderen werkte zij hard mee in het bedrijf. In 1922 verhuisde de hele familie met de hoog kar naar de Mortel. Naast het boeren op het Zwart Water berekende Janus de salarissen van de medewerkers van de boterfabriek. Ook voor de kinderen bestond het dagelijks leven uit hard werken. Omdat het zo'n groot gezin was, aten Janus en zijn vrouw vooraf in de goei kammer. De kinderen en de knechts aten op den herd. Behalve Hanneke zijn alle kinderen gehuwd. Zij is op 15 augustus in 1944 overleden. We vervolgen de stamboom met zoon Aloysius, die Lowie werd genoemd.
Foto's bekijken.
Lowie van Zeeland, geboren op 2 juli 1913, leerde Dora van den Broek uit Helmond, geboren op 17 oktober 1914, nog voor de tweede wereldoorlog kennen op de kermis. Ze trouwden op 2 mei 1944 en starten een gemengd bedrijf te Boekel op de Peelsehuis nummer 1. In 1955 verhuisden ze naar het Zwarte Water in de Mortel; bij de erfenisverdeling van de bezittingen van Lowies ouders lootte hij het ouderlijke huis. Varkens fokken was zijn specialiteit. In de Mortel staat een standbeeld van een boer die een varken hoedt met enige gelijkenis, maar dat is niet specifiek voor hem opgericht. In 1978 hielden ze op met boeren - ook geen van hun kinderen had er zin in het boerenbedrijf voort te zetten - en gingen in Gemert wonen. Dora is op 30 november 1982 overleden en Louis op 24 juli 1990. Ze kregen 8 kinderen: zes zonen en twee dochters. Kijk maar hieronder.
Foto's bekijken.
Tot zover de vijftiende generatie met de hierboven genoemde kinderen als 16e generatie. De kleinkinderen: Femke, Nienke, Ryan, Sem, Tyra, Jim, Fenna, Jamie, Ruud, Lynn, Mats,Tibbe, Jayden, Juulke, Jara, Nora, Falco, Madelief, Emma, Ibe, Diede, Dylan, Hugo, Joris, Oscar, Bauke en Maarten zijn voorlopig de leden van de 17e generatie, maar hier zal nog wel verder aan worden gewerkt.
Foto's bekijken.